Poetycko.

Na krańcu świata.

Rozsypały się włosy traw 

otulając się zapachem ziemi,

poranna rosa ukoi suchość

- ich  spragnionych warg.

Wpatrzone w błękit nieba 

oczy stokrotek rozbłyskają

- w nadziei cieple ogrzewając

sny.

Wiatr swym uśmiechem

 roznosi wielokwiatowy zapach

-  słodkich marzeń motyli.

Na krańcu świata przez

Boga zapomnianym 

- kiełkują wiosenną aurą

obleczone - moje myśli . 

Wreszcie wolne.

Autor: Marianna, 02.03.2017 r.