Poezja Marianny.

Samotna wierzba.

jak samotna wierzba przy drodze

w płacz ubrane sny miewam

ulotne były to chwile

nim odszedłeś

jak czarny kot prężący swój grzbiet

przyniosłeś mi dni smutkiem podparte

niech deszcz pada

kwiaty od ciebie dawno zwiędły

nadzieja na uśmiech

coraz bledsza

usycham i ja

więdnę

© Marianna, 11. 06. 2017 r.