Poezja Marianny.
Jak
puzzle.
los
tak poplątał wszystkie ścieżki
którymi
do ciebie chciałam iść
że
i ja się pogubiłam
szukając
szczęścia po omacku
może
nie trzeba było tak bardzo chcieć
tylko
poddać się przeznaczeniu
iść
prostą drogą
spokojem
wypełniać dni
i
układać wspomnienia w pudełku jak puzzle
z
nadzieją że będą do siebie pasować
©
Marianna, lipiec 2017.
Komentarze
Prześlij komentarz