Maki.

Czerwienią się maki

na sukni jak za snu

barwny tworząc wzór

oplatają kostki i łydki szczelnie

tak lekkie są

jak tiul i jak puch

najmniejszy ruch stóp wznieca powiew

oddechu pośród zmysłów

uśmiech tańczy na wargach

rozbłyska tysiącem płomieni

kapiąc przez palce jak wosk przecieka zachwyt

już kałużę utworzył aksamitny jak jeziora tafla

spokój

przymknął powieki

niech śpi

na wieki

by Marianna, 2015.