,,Drewniane serce".

pająk w kącie pokoju snuje swą sieć

kurz pokrył meble grubą warstwą

zapomniane książki leżą na biurku

zegar zatrzymał się na dobre

i tylko szept potępionych dusz

jedynym dźwiękiem

jak oko cyklonu i wulkanu krater

czerwieni się na podłodze pąsowa

plama krwi

rozlewa i spływa strugą

w szczeliny wsiąka

niczym gąbka chłonie wilgoć

drewniane serce

© Marianna, 10.05.2014