Marianna o książkach i nie tylko

Jestem pyłkiem i kurzem na dnie twojej duszy ostatnim tchnieniem nadziei jak kropla rosy źdźbło trawy ocalam twoje serce od suszy. by Marianna, 2014.

*** [jesienny krajobraz za oknem] Jesienny krajobraz za oknem nostalgią przesiąknięte noce za smutkiem gonią po niebie chmury szarość poranka mglista przejrzysta dzień ponury rozbija krople rosy o szyby tęsknota paląca jak ogień konary drzew bezlistne porusza wiatru zimny powiew liści coraz mniej i dni coraz krótsze ciepły koc przy kominku przyjacielem kubek kawy w dłoni wybawieniem jesień wzięła mnie za rękę prowadzi do snu zapada zmrok kończy się kolejny rok bez ciebie © Marianna, listopad 20 15.

A kiedy przyjdzie czas rozstania gdy spojrzymy na siebie ten ostatni raz dłoń twoja wymknie się z mojej ukradkiem i słona kropla spłynie zraszając policzki zaciśnie się serce jak pięść gdy powiemy sobie obce żegnaj jak dwoje nieznanych ludzi odejdziemy w przeciwne strony żal ściśnie nasze dusze i zaszlocha w piersi smutek taki będzie koniec miłości która miała wiecznie trwać rozwieje się jak poranna mgła nadziei ostatni promyk wiem, że mnie nie dogonisz odejdę a gdy będę już daleko ty zawołasz mnie cicho w jednym słowie zawrzesz całą swą rozpacz w jednym słowie - zaczekaj by Marianna, 2015.

Agatha Christie, Zło czai się wszędzie, klasyka kryminału, wyd. Hachette 2002, str. 215.  Goście przybywający na Wyspę Przemytników, położoną malowniczo u wybrzeży Dover, szukali tu przede wszystkim relaksu w leniwej atmosferze coraz bardziej modnego wakacyjnego kąpieliska. I choć w jednej z rozmów, jakie miały miejsce tego lata na tarasie miejscowego Hotelu Roger, mówiono o tym, że "zło czai się wszędzie", nikt nie przypuszczał, że akurat tutaj objawi ono swe oblicze. A jednak pewnego dnia na złocistej plaży ktoś odnajduje martwe ciało młodej kobiety. Ta śmierć porusza wszystkich. Letników ogarnia ponury nastrój podsycany wzajemnymi podejrzeniami i lękiem. Poirot już wie, że nie uda mu się urlop bez porządnego śledztwa… Kolejny rewelacyjny kryminał z Poirotem w roli głównej. Tym razem rzecz dzieje się podczas urlopu. Na malowniczej wyspie zostaje zamordowana młoda kobieta, aktorka. Motyw by życzyć jej śmierci miało wiele osób, mało kto ma alibi. Głównym podejrzanym ...

Pajęczyna babiego lata delikatna jak welon z mgły oplata nam palce i we włosy się plącze jak nić kropelki rosy osiadły na rzęsach i drżą już jesień objęła ramieniem czułym i ciepłym jak koc noce chłodnym oddechem nasycić nas chcą szelestem liści na wietrze budzi nas poranek niebo błękitem z szarością wita to nie wstyd cieszyć się pięknem życia tej radości z niewielkich pragnień i ulotnych chwil nie odbierze nam nikt © Marianna, 21.12.15 r.

Unoszę się z wiatrem nad ziemią pływam z obłokami zanurzona w przejrzystej toni błękitu nieba weź mnie ze sobą biała mewo nim pieśń swą smutną zaśpiewasz zatrzymam w dłoni czas co jak w klepsydrze sączy się co dnia z każdą chwilą mam go coraz mniej na to by kochać by żyć ulotne są chwile jak pył nikną z wiatrem rozwiane zamykam oczy i marzę o spokoju o ciszy o chwilach gdy byliśmy razem szczęśliwi ten czas już przeminął nie pozostało mi nic prócz wspomnień wszak one zbledną  znikną jak za mgłą odpłyną w nieznane co mi pozostanie? samotne serce czekające na poranek teraz cicho śpi niech więc zabierze i mnie w krainę nieznaną Morfeusza szept - Dobranoc... by Marianna, 2015.

Może nie masz oczu chmurnych jak niebo burzowe i może nie masz ust czerwieńszych niż sorbety malinowe może i nie mówisz mi pięknych o miłości słów może i nie szukasz mnie w swoim zbiorze snów może i nie czekasz na mnie wieczorem może i nie patrzysz na mnie z żarem może i nie... ale ja mam oczy przejrzyste jak morze i mam usta słodkie jak w czekoladzie orzech i mówię ci co dzień słowa jaśminem pachnące i czekam każdego ranka na wargi twe gorące i szukam ciebie w każdym śnie więc czemu nie...? by Marianna, 2014.

Czerwienią się maki na sukni jak za snu barwny tworząc wzór oplatają kostki i łydki szczelnie tak lekkie są jak tiul i jak puch najmniejszy ruch stóp wznieca powiew oddechu pośród zmysłów uśmiech tańczy na wargach rozbłyska tysiącem płomieni kapiąc przez palce jak wosk przecieka zachwyt już kałużę utworzył aksamitny jak jeziora tafla spokój przymknął powieki niech śpi na wieki by Marianna, 2015.

Ukołysz mnie do snu zagraj na strunach zmysłów słodką melodię bez słów przegnaj strach osłoń przed chłodem wiatru szeptem anielskich skrzydeł utul mnie do snu piękny sen pozwól mi wyśnić w twych ramionach znaleźć spokój niech noc odegna z serc naszych niepokój i światło gwiazd ogrzeje nas swym ciepłem nie pozwól mi się zgubić na krętych ścieżkach snu prowadź mnie za rękę pośród ciemnych chmur we mgle poranka odnaleźć chcę twą dłoń i usłyszeć dwa słowa: moją bądź... by Marianna, 2014.

,,Wybacz” Legł w gruzach cały świat, motyl przysiadł na jego zgliszczach, cisza gęstnieje wieczorną mgłą, deszczem na szybach płacze żal, nadziei zieleń nieśmiało wybija spod stóp, jeszcze wierzę, że warto było cię w sercu nosić, lecz, czy odważę się powiedzieć ,,wybacz”? © Marianna, 9.04.16r.

Spłoń ze mną Podaj mi swą dłoń i chodź za mną tam gdzie mieszka noc poprowadzę cię ścieżkami czekoladowymi z jedwabiu utkanymi zmysłami rozbudzę w tobie dawno uśpione pragnienia szemrzące cicho pod skórą raz jeszcze rozbudzę je nie wahaj się ani przez chwilę zaufaj sercu i na oścież otwórz do świata swych doznań drzwi razem odnajdziemy jaśminowe pocałunkami wyryte w sercach pragnienia rozkosz rozleje się miodowa spłynie kroplami przejrzystymi ogień utulmy w ramionach wieczór niech księżyc zazdrośnie spogląda przez welon mgły utkany z pożądania zatrzymajmy w miejscu czas niech romantyczny nastrój spadnie na nas znienacka i ogrzeje mroźne oddechy dusz a ty chwyć mnie za dłoń i rzućmy się wprost w jeziora rozkoszy toń płoń ze mną płoń raz jeszcze ze mną spłoń. by Marianna, 2015.

przebiegnę tysiąc dróg szukając echa twych słów - wróć obudzę w sobie nadzieję i w mroku nocy odnajdę swe sny wbrew przeciwnościom losu i ludziom złym nie oprę się deszczom i burzom nie poddam się choć wiem, że zbraknie mi sił ma wiara w sens twej miłości pokaże jak dalej iść i znajdę cię dnia pewnego obejmę wezmę w ramiona do szczęścia nie potrzeba mi będzie nic tylko daj mi szansę by Marianna, 2015.

Kilka łez spłynęło po policzku odejdzie wraz z nimi moje szczęście mówisz, że przepraszasz lecz słowo to nic już nie znaczy powiesz, że kochasz lecz pustkę w mym sercu zobaczysz obiecane chwile szczęścia krótko trwały nim wstanie dzień zburzysz mój świat cały... by Marianna, 2015.

,,Mgła” Mgła zalega nad łąkami mlecznobiała okrywa włosy na rzęsach przysiada wilgotny zostawiając ślad na policzkach nitki babiego lata plączą się we włosach na liściach brzozy usiadła poranna rosa trawy zrudziałe porastają doliny i pagórki ostatnie pąki astrów chylą do słońca swe główki liście ścielą się pod stopami listopad w kalendarzu jesień za oknami © Marianna, listopad'15.

*** [mogłabym być...] Mogłabym być jaskółką wznosiłabym się ponad chmurami niesiona wiatru powiewem z głową wolną od trosk igrałabym z promykami słońca mogłabym być orłem dumnie unoszącym się na niebie pod sobą miałabym szachownice łąk i pól może nie znałabym wtedy słowa - ból mogłabym być mewą wdychałabym morza ożywczą bryzę unosiłabym się lekka nad szmaragdową taflą łowiąc kojące dźwięki szumu fal mogłabym być ptakiem wolność mając za towarzyszkę na jej skrzydłach mknęłabym ku księżycowi śniąc niekończący się sen © Marianna, 2016.

Wiosna jest romantyczką zakochuje się każdego roku w pąkach kwiatów rozwijających się na rabatach w szumie wiatru poruszającego liśćmi w sadach, w takt muzyki granej przez krople deszczu w zapachu ziemi i wieczornych koncertach świerszczów, w trelu skowronka bladym świtem w mgłach unoszących się nad łąk zenitem, w sukienkach biedronek, płaszczykach pasikoników, w żółcieniach, błękitach, fioletach, różach rozmarzonych w kolorowych pejzażach słońca promieniami kreślonych, w motylach i ich skrzydłach barwnych, w zieleni traw poranną rosą zwilżanych, w kluczu żurawi nad stawem w parkowych alejach rozkwitających bzem. Wiosna rozmiłowała się pięknem przyrody. © Marianna, 7.04.16r.

Szept wiatru przywołał twój zapach i zbudził z uśpienia serce kołysząc się na falach snu jaśminowych odpływam by Marianna, 2014. 

niech spadnie deszcz obmyje moją duszę ze smutku z żalu niech spadnie deszcz napoi moje serce nadzieją niech spadnie deszcz obmyje moje zmysły ze złych wspomnień niech spadnie deszcz ostudzi w ciele miłości płomień niech spadnie deszcz... by Marianna, 2014. 

Pamięć jest muzyczną ścieżką prowadzi mnie przez koleje życia cisza przyjaciółką, która wspiera mnie w cierpieniu rozum dyrygentem, bym wiedziała jak dalej żyć serce wirtuozem pięknych chwil by Marianna, 2015.

Czekoladowe sny fiołkami pachnące pod skórą schowany lęk śnisz o waniliowej miłości cynamonowymi myślami otulasz zmysły tęskniące za niebem malinowe muśnięcia warg poczuć chcesz jeszcze raz marzysz za dotykiem gwiazd skrzydeł motyla ślad na dłoniach zbudzone z uśpienia zmysły tańczą melodię graną przez tęsknotę nieśmiałe spojrzenia rzucając nadziei a kiedy śpisz otula cię spokoju anielska dłoń kołysząc się na fali snu jaśminowej odpływasz porzucić pragniesz strach otworzyć swe serce zatrzymując w miejscu czas zaufać magii księżyca ten jeden raz by Marianna, 2014.

,,Krótko o miłości” O miłości napisano już wiele poematów wierszy i dramatów a mimo tego każdy tworzy coś nowego bo miłość w sercach naszych gości każdego dnia więc o miłości, która w mym sercu gości piszę i ja. O miłości tak słodkiej jak miód o miłości tak barwnej jak motyli rój o miłości gorącej jak ogień o miłości ożywczej jak wody łyk. O miłości pisać jest trudno to fakt lecz gdy ktoś prawdziwie pokochał choć raz ten wie że miłość słodko-gorzki ma smak. by Marianna, 2015.

rozległy się pierwsze takty pieśni którą niesie ze sobą jesienny wiatr w rytm jego melodii liście wirują wesoło więc i ty mój drogi chwyć moją dłoń i tańcz ze mną ten ostatni walc by Marianna, 2015.

na strunach marzenia zagraj melodię bez słów w rytmie bicia naszych serc w takt pragnienia dusz zamknij oczy na mój szept nie pytaj o nic tylko mnie kochaj by Marianna,2015.

Lubię kiedy pada deszcz Lubię kiedy pada deszcz lubię patrzeć jak krople wody spływają po szybie ten stan uspokaja mnie lubię się zagłębić w fotelu miękkim jak pluszowy miś przytulnie jest mi, ciepło, błogo do szczęścia nie trzeba więcej nic biorę w dłoń książkę, otwieram na pierwszej stronie i umykam do innej krainy takiej co wciąga mnie pod wodę jak wir gdy wypływam na powierzchnię jestem już inną osobą za każdym razem zabieram emocji cząstkę ze sobą lubię kiedy pada deszcz… © Marianna, 22.09.15 r.

Mokniesz, kropla za kroplą przesiąkasz, tęsknotą po brzegi wypełnione serce łka, Zamykasz oczy, zamykasz zmysły, strumienie wody mrożą cię chłodnym dotykiem, Deszcz, to twoje łzy czy niebo płacze? Stoimy na dwóch odległych wyspach, otoczeni morzem samotności, Szukam cię spojrzeniem, maluję twarz w nicości, Gdy zawieje wiatr ulecą wraz z nim nasze wspomnienia, a krople deszczu rozmyją po miłości ślad, Szukam cię co noc w swych snach, Błądzę, błądzę w oparach czarnego snu, Muszę znaleźć Cię w ciemnościach, poprzez morza, mgły i deszcz Chociaż mrozi skórę dreszcz, Chociaż jesteś już daleko, ja zawsze będę na ciebie czekać, odnajdę cię pomimo wichur i burz, odnajdę nim nasze serca pokryje kurz, Powiedz tylko czy w tym okrutnym świecie znajdzie się miejsce dla dwóch spokrewnionych, splecionych namiętnością dusz? Marianna & Kamikon, 2014.

*** [pamiętam ten dzień] Pamiętam ten dzień jakby to było wczoraj twój uśmiech czułości pełen i ja tańcząca w twych ramionach krople deszczu na naszej skórze i we włosach i stopy pamiętam nasze bose z zimna drżące wargi i oddech, co rwał się co chwila dotyk twój waniliowy, tak delikatny, niczym skrzydła motyla który przysiadł na płatku mej skóry... Pamiętam jak mówiłeś - tyś ma jedyna i jak splatały się nasze dłonie w dotyku lekkim niczym pajęczyna zapach twój wonny zapamiętałam, co we mnie uderzył jak przypływ każdą komórką, cząsteczką ciała wchłonęłam go w siebie głęboko i śmiech twój pamiętam, wesoły i pełen słońca czułe pocałunki, które mi kradłeś za krzewem jaśminu, nie było im końca ta pora roku to było lato, które tak szybko się skończyło ta miłość była niczym szept wiatru rozwiała się niczym mgła, gdy tylko dzień upłynął... © Marianna, 2015.

*** [malinowy kobierzec] Malinowy kobierzec pełen smaków, zapachów omdlewa kwieciem obejmując woalem wonnym malin kiść masz lepkie od soku palce i wzrok roziskrzony oblizując łakomie wargi myślisz o mnie tęsknie, lecz czy zadzwonisz? Miód zlepił nasze serca... © Marianna, 01.04.16r.

Z deszczem spadły krople rosy i osiadły na porannej trawie krzyk żurawi na polanie zbudził dzikie kaczki w stawie ryk jelenia na skraj lasu rozchodzi się echem leśny zając, co zastrzygł uszami ucieka z pośpiechem dzień się budzi ptaków trelem, świergotem i krzykiem w leśnym runie młody mysikrólik skrył się przed puszczykiem sroki w gnieździe już stroszą czarno-białe piórka ze swej dziupli wygląda ciekawie wiewiórka wróbel ćwierka o śniadaniu do swej młodej żony w krzakach za listowiem czyha nań gronostaj przyczajony wrona, co przysiadła sobie na gałęzi kracze złowrogo mały jeżyk truchcikiem spieszy leśną drogą kos przysiadł na wonnym krzewie kaliny wielobarwny rój motyli zapyla kwiaty dzikiej jarzębiny rudy lis ze swej jamy wybiegł na poranną przebieżkę dzik w poszukiwaniu żołędzi wszedł w trawiastą ścieżkę na świerku przysiadł dzięcioł i zawzięcie stuka w korę żubr pije ze strumyka świeżą, krystalicznie czystą wodę gdzieś tam w odd...