Mroczny wiersz.

Krążysz jak sęp nad moją głową

zanurzyć chcesz kły i wyssać z żył krew

blady jak płótno podobny do śmierci

niczym trup snujesz się noga za nogą

jak cień

wychudłą dłonią chwycić chcesz mnie za gardło

ze stękiem pobladły z kroplami perlącymi się na czole

kroczysz noga za nogą powłócząc

nie jesteś już sobą

to tylko echo dawnego ciebie

odejdź

skryj swą bladość i chudość za horyzontem wspomnień

jak kamień chłodny dotyk stalowych ust

nie godny miłości

zamilknij na wieki

wśród róż

© Marianna, 18.08.2015