Poezja na blogu.

**

W bezkresie samotności

Oplatającej dłonie niczym bluszcz

Usycham niczym kwiat pozbawiony wody

Jest mnie coraz mniej…

Drobiny roztrzaskanej duszy

Nakłuwają niebo nade mną

U moich stóp trzęsie się ziemia

Nie ma sensu w bezsensie istnienia…

Kiedy noc splata się z dniem

Na szachownicy zwanej życiem

Stawiam pierwszy krok

W przepaść..

© Marianna/Poezja M.

zdj.internet