Poezja.

Jesienna melancholia

Wskazówki zegara tykają miarowo odmierzając czas,

w szarościach skąpany nad ziemią przysiada koniec dnia,

kroplami deszczu nasiąknięta tęsknota oplata duszę,

kolejna jesień zerka z kartek kalendarza,

wspomnienia bledną zmieniając się w żal,

za utraconą młodością,

okruchem szczęścia złapanym przez los,

w jesienne wieczory samotność doskwiera bardziej,

nadzieja, że kiedyś pojawi się ktoś, kto rozjaśni smutek, nie gaśnie,

bo serce wciąż ma nadzieję, że za horyzontem czekają barwy miłości.

© Marianna, 18.09.16r.