Poezji ciąg dalszy.

*** [w rozmiłowaniu cudnych chwil]

W rozmiłowaniu cudnych chwil,

marzenia spełnia swe rozum.

Ten co nie lubi szarości ni smutku.

W kobiercu różanych bukietów,

ukrywa tęsknot śpiące oczy.

W rozmarynowych pocałunkach

uwielbienie przegląda się jak w lustrze.

Tak kochają serc wrażliwe dusze.

Nigdy nie godząc się na bylejakość,

namiastkę prawdziwych uniesień.

© Marianna, 21.11.16 r.