Poetycko.

Siła uczuć.

Patrzysz na mnie wzrokiem nieodgadnionym

z zakurzonych wspomnień próbując wyłuskać

obraz mój i dotyk ust

wieczory tęsknotą przesiąknięte

rozwiały się wraz z mgłą

płomyk maleńki rozlał się ogniem

niczym atrament plami dusz naszych biel

kroplą nadziei

koniec początkiem

pisany esejem przez los

kładłeś na ramieniu głowę moją i czule całowałeś we włosy

pamiętasz tamtą noc?

Magia niech znów zamieszka w naszych sercach.

Wystarczy zrobić pierwszy krok…

© Marianna, 11.04.16r.