Poetycko.
Siła uczuć. Patrzysz na mnie wzrokiem nieodgadnionym z zakurzonych wspomnień próbując wyłuskać obraz mój i dotyk ust wieczory tęsknotą przesiąknięte rozwiały się wraz z mgłą płomyk maleńki rozlał się ogniem niczym atrament plami dusz naszych biel kroplą nadziei koniec początkiem pisany esejem przez los kładłeś na ramieniu głowę moją i czule całowałeś we włosy pamiętasz tamtą noc? Magia niech znów zamieszka w naszych sercach. Wystarczy zrobić pierwszy krok… © Marianna, 11.04.16r.