Marianna o książkach i nie tylko

*                                                                                                 zdj.internet/galeria google

Zbyt piękne, Olga Rudnicka, kryminał, wyd. Prószyński i Sk-a 2018, str. 376. "Kobieta jest jak kwiatek. Od ciebie zależy, czy to będzie delikatna róża czy rosiczka." Zuzanna kupuje dom po okazyjnej cenie. Wie, że wymaga on sporych nakładów, ale na marzeniach się nie oszczędza. Nowy dom, nowa praca, nowe życie. Wreszcie będzie mogła mieć kota, psa i różanecznik w ogrodzie. Tymoteusz kupuje stare mieszkania, remontuje je i sprzedaje po wyższej cenie. Jakież jest jego zdziwienie, gdy na progu niedawno nabytego domu pojawia się nieznajoma młoda kobieta i twierdzi, że to jej własność.  Oboje padli ofiarą oszusta, który sprzedał nieruchomość dwóm osobom, a następnie zniknął wraz z pieniędzmi. Tymoteusz nie zamierza ustąpić i wyprowadzić się ze swojego nabytku. Zuza zaciągnęła kredyt, więc również nie zamierza zrezygnować. Jedyne, co im pozostaje, to zawiązać sojusz, znaleźć oszusta i odzyskać pieniądze. Fajna, lekka, zabawna lektura na popołudnie, ale to jed...

Romans z trupem w tle, Ewa Stec, kryminał, wyd. Otwarte 2010, str. 316. "Czasami chyba lepiej, żeby marzenia pozostały tylko marzeniami, wtedy na zawsze pozostają piękne, nieskażone prozą życia. I nikt nam ich nie odbierze." Zabawna i pełna zwrotów akcji powieść romantyczno-kryminalna. Kiedy przyłapiesz narzeczonego w łóżku – a właściwie na fotelu dentystycznym – z inną, możesz zrobić trzy rzeczy: wybaczyć, upić się albo zemścić. Agnieszka Rusałka postanawia się upić. A potem zemścić. I wplątuje się w niesamowite tarapaty... Świetna, trochę w stylu Chmielewskiej. Można się pośmiać. Umiejętność pakowania się w kłopoty przez główną bohaterkę jest godna podziwu. I te krasnale ogrodowe... Momentami absurdalne sytuacje, na tym też polega cały urok powieści.  Dużo ciekawostek i ciekawych spostrzeżeń na temat spraw damsko-męskich i zdrady.  Dla mnie znakomita rozrywka, kryminał na wesoło, ot tak do poczytania dla relaksu. Mam ją w swojej domowej biblioteczce,...

Zawsze mieszkałyśmy w zamku, Shirley Jackson, powieść grozy, wyd. Replika 2018, str. 224. "Był to nasz ostatni piękny, wiosenny dzień, aczkolwiek, jak by podkreślił stryj Julian, nawet się tego nie domyślaliśmy. Zjadłyśmy z Constance lunch, chichocząc i nie mając pojęcia, że gdy napawałyśmy się szczęściem, on już dobierał się do zamkniętej bramy, zerkał w głąb ścieżki i krążył po lasku, powstrzymywany chwilowo przez ogrodzenie naszego ojca." Merricat Blackwood wraz z siostrą Constance i wujem Julianem zamieszkują rodzinną posiadłość. Nie tak dawno temu rodzina liczyła siedmiu członków – do czasu, kiedy pewnej nocy do cukiernicy trafiła śmiertelna dawka arszeniku. Uwolniona od zarzutu morderstwa Constance wróciła do domu, gdzie Merricat robi wszystko, by uchronić ją przed natarczywością i wrogością miejscowej społeczności. Dni upływają w dosyć szczęśliwym odosobnieniu, aż pewnego dnia do posiadłości przybywa kuzyn Charles… Nudnawa, jak na powieść grozy mało strasz...

Nauczyciel tańca, Anna Dąbrowska, powieść obyczajowa i romans, wyd. Wydawnictwo Lira 2018, str. 400. "Mądry związek nie da się zniszczyć głupstwem. Mądry związek sam się obroni." On i ona - jak czerń i biel... Chłopak, który tańczy, by wyrzucić  drzemiącą w sobie złość, oraz kobieta, która skrywa trudną tajemnicę.  Miłość może zmienić wszystko! Dobra powieść obyczajowa. Czyta się z wypiekami na twarzy, a bohaterowie zapewniają nam dużą dawkę emocji i huśtawkę nastrojów. Ale ogólnie jestem zadowolona, fabuła potoczyła się tak jak się tego spodziewałam. Fajnie się czytało, coś dla romantyków, wielbicieli tańca i tych którzy lubią czytać o skomplikowanych związkach ;)  Polecam. Moja ocena: 6/10

** czy wszystkie niewypowiedziane słowa są tak samo ważne jak te ulotne  motyle naszych myśli czy są jak ptaki wzbijające się w przestworza codzienności sączącej się jak piasek w klepsydrze oplatające bluszczem dłonie moje i twoje tak jak czas jest pojęciem względnym tak miłość nie ma jednej definicji a słowa choć ulotne są ważne - łączą ciebie i mnie na dziś na jutro na wieczność choć i ta jest nieskończonością ciągiem dni połączonych nicią wspólnych ...marzeń Autor: Marianna/Poezja M. zdj.pixabay

** przyszła wiosna wybuchająca kwieciem zielenią zalewająca przestrzeń ode mnie do ciebie   wraz z nią przyszła miłość długo wyczekiwana krucha bardziej przejrzysta niż deszcz   chłodnymi kroplami wsiakając pod skórę w zagłębienie między uchem a szyją wrażliwsze niż opuszki palców na cierń róży   zagarnęła dla siebie nasze serca drżące w gniazdach piskleta - nie bój się, nie bój miłości szepczą drzewa   idź za głosem serca...   Autor: Marianna/Poezja M. zdj.pixabay    

** ocalić od zapomnienia każdy dzień z 365 wspólnych dni  niech czas zatrzyma się  jak piasek w zepsutej klepsydrze niech cofnie wskazówki zegara do ...pierwszej łzy  złudna nadzieja  że można było inaczej przeżyć te kilkaset milionów straconych sekund  na to by żyć pełnią życia by kochać całym sercem by szczęściem rozświetlać twarz by tańczyć pod gwiazdami do utraty tchu by każdy dzień wypełniać uśmiechem  zatrzymaj moją dłoń nie pozwól jej się wymknąć nim noc otworzy oczy  nim ostatnia łza  nie ma nas nie ma już dzień otwiera oczy nie ma ciebie nie ma mnie  nie ma  nie ma nie ma ...nas  Autor: Marianna /z szuflady/ zdj. pixabay

Mężczyzna znikąd. Przejaśniło się. Chociaż w kalendarzu był maj aura nie rozpieszczała. Przed chwilą padał śnieg, a teraz w najlepsze świeciło słońce. Trawa zrobiła się soczyście zielona. Mlecze żółciły się na trawniku przed domem. Dominika właśnie miała wyjść, gdy usłyszała dzwonek do drzwi. Jak zawsze nie w porę. Kobieta nie lubiła, gdy ktoś psuł jej plan dnia, który miała opracowany do co minuty. - Teraz pewnie się spóźnię na spotkanie – pomyślała zirytowana. Dzwonek ponownie zadźwięczał. Ktoś za drzwiami był strasznie natrętny. Siląc się na uprzejmy uśmiech Dominika otworzyła drzwi. I zamarła. Na ganku stał jej zmarły mąż. To nie dzieje się naprawdę! To niemożliwe! Dominika poczuła jak robi jej się słabo. Zbladła. Nie była w stanie wydobyć z siebie głosu, pewna że za chwilę zemdleje. Nogi ugięły się pod nią i musiała się przytrzymać futryny żeby nie upaść. Mój mąż nie żyje od pół roku. To musi być jakaś pomyłka. Na pewno to tylko sen. Za chwilę się obudzę. W...

* * zdj.wielkieslowa.pl

**  gdzieś na dnie szuflady  śpią fotografie z dawnych lat  w kolorze sepii zatrzymane  wspomnienia     układają się w wyblakłe plamy  które zaciera czas     odległe dźwięki tamtych   magicznych chwil  powracają czasem  niczym kadr  z niemego filmu     choć świat się zmienił  ich uczucie wciąż trwa  niezmienne  zatrzymane w kadrze  sprzed lat  Autor: Marianna/Poezja M. zdj. pixabay