Poezja z szuflady (rok 2015).

**

gdy zerwie się wicher

który zmiecie twoje słowa

warte tyle co nic

wyjdę i przeszłość zostawię

za sobą

tak jakby nigdy jej nie było

co z tego że świat

nadal będzie trwał

jeśli mój runie na ziemię

niczym domek z kart

ile słonych kropli

po twarzy popłynie

ile dni zleje się w jeden

smutny ciąg nieskończoności

ile lat miesięcy dni

upłynie

nim znów zacznę żyć

Autor: Marianna /z szuflady/

zdj. internet galeria